رهپویان فرج

شهادت امام عسکری علیه السلام

امام حسن عسکری علیه السلام در سال ۲۶۰ ه‘ در سن ۲۸ سالگی به دست معتمد عباسی به شهادت رسید.

معتمد به عباسیان سفارش می کرد که بر آن حضرت تنگ بگیرند.

صدوق می فرماید: معتمد چندین مرتبه امام عسکری علیه السلام را حبس کرد. ۲۲ ساله بودند که امام هادی علیه السلام به شهادت رسیدند، و مدت امامت آن حضرت شش سال بود. در شبی که فردای آن روز به شهادت رسیدند نامه های زیادی به مردم مدینه نوشته بودند.

هنگام نماز صبح، بعد از آنکه امام عصر علیه السلام آن حضرت را وضو دادند و جوشانده ای به حضرتش دادند، به شهادت رسیدند.

وقتی مردم سامرا با خبر شدند، همه بازارها بسته شد و مردم کنار منزل آن حضرت جمع شدند. وزراء و اتباع خلیفه و بنی هاشم و علویات داخل منزل بودند. در سامرا صدای شیون و گریه از هر سو به گوش می رسید و قیامتی بر پا شده بود.

امام زمان علیه السلام آن حضرت را غسل داده بعد از کفن آن حضرت بدن مطهر را جهت نماز آوردند. جعفر برادر حضرت جلو آمد که بر بدن مبارک نماز بخواند. همین که خواست تکبیر بگوید امام زمان علیه السلام در حالی که طفلی گندمگون، پیچیده موی، گشاده دندان مانند پاره ماه بود از حرم بیرون آمد و ردای جعفر را کشید و فرمود ای عمو! دور شو که من به نماز گزاردن بر پدر خود از تو سزاوارترم و بر پدر بزرگوارش نماز خواند، و آن حضرت را نزد قبر پدر بزرگوارش حضرت هادی علیه السلام دفن نمودند.

جعفر این واقعه را برای معتمد نقل کرد. همه جا را در جستجوی حضرت گشتند، ولی اثری از آن حضرت ندیدند.

در سال شهادت امام عسکری علیه السلام سال ۲۶۰ ه‘ محدث جلیل جناب فضل بن شاذان نیشابوری از دنیا رحلت فرمود. او صاحب ۱۸۰ تألیف است و امام عسکری علیه السلام سه بار بر او رحمت فرستاده اند.

منابع:

قلائدالنحور: ج رجب، ص ۱۴۳، ۱۴۴ - تتمه المنتهی: ص ۳۵۰، ۳۵۱-فیض العلام،ص۲۰۹-

غیبت طوسی،ص۱۶۴-زادالعماد،ص۳۳۴-کمال

الدین،ص۴۷۳-بحارالانوار،ج۵،ص۳۳۱-قلائد

النحور،ج رجب،ص۱۴۴-ارشاد،ج۲،ص۲۲۶-

کشف الغمة،ج۲،ص۴۰۲-کافی،ج۲،ص۵۶۱